ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 1-Ը ՏԱՐԵՑՆԵՐԻ ՕՐՆ Է Միավորված Ազգերի Կազմակերպությունը, 1990 թ.-ին, հոկտեմբերի 1-ը հռչակել է տարեցների օր: Տարեցներ. հասարակության խոցելի մի շերտ, որն ավելի շատ կարիք է զգում հոգատարության, խնամքի, ուշադրության: Դա ամենից լավ զգում եւ հենց այդ գիտակցումով էլ իրենց

ՀՈԲԵԼՅԱՆ Գագիկ Շավարշի Ոսկանյանը ծնվել է 1950 թ.-ի մայիսի 30-ին Սիսիան քաղաքում: 1967-72 թ.թ.-ին սովորել է Հայկական գյուղատնտեսական ինստիտուտում` ստանալով ինժեներ-տեխնոլոգի մասնագիտություն: 1972-73 թ.թ.-ին խորհրդային բանակում ծառայությունն ավարտելուց հետո աշխատանքի է ընդունվել «Հայէլեկտրալույս» միավորման Սիսիանի մասնաճյուղում որպես ինժեներ-կոնստրուկտոր: 1974 թ.-ից

Ձորերի  մրգի ու բանջարեղենի համ ու հոտի համբավը Ձորերից դուրս էլ հայտնի է: Երեւի նաեւ նրանից է, որ հողի մեջ արեւն այստեղ ավելի շատ է, հողագործի սերն ու քրտինքը` ավելի շատ ու ապրեցնող հույսը` ավելի շատ: Թեեւ այս տարվա բնակլիմայական

Ձեռքիս տակ են Ն. Ադոնցի անվան Սիսիանի պատմության թանգարանի տնօրինության ջանքերով եւ ՀՀ մշակույթի նախարարության հովանավորությամբ տպագրված դիտարժան եւ ճաշակով ձեւավորված, հետաքրքիր եւ պերճախոս 2 փոքրիկ բուկլետ-գրքույկ` «Քարադարան» ու «Գորգեր եւ ձեռագործ» անվանումներով: Հենց միայն այս փոքրիկ տպագիր բուկլետ-գրքույկները բավարար

Հոկտեմբերի 7-ը Հայաստանի Հանրապետությունում հռչակված է որպես գրադարանի օր: Շնորհավորելով բոլոր գրադարանավարներին իրենց մասնագիտական տոնի առթիվ` ցանկանում ենք նորանոր ձեռքբերումներ եւ հաջողություններ: Մեր մաղթանքներին է միանում  նաեւ Սիսիանի քաղաքային գրադարանի տնօրեն տիկին Անահիտ Խաչատրյանը, ում հետ զրուցեցինք գրադարանի առկա խնդիրների

ՕՐՕՐՈՑԱՅԻՆ Աշխարհն այսօր տագնապների մեջ է. պատերազմի արհավիրքն ամեն վայրկյան կախված է օդում` աշխարհի որ անկյունում էլ լինի: Աշխարհի խաղաղությունը հիմա շատ փխրուն է ու դյուրաբեկ: Իսկ տարածաշրջաններ էլ կան, ուր բնակչությունն ապրում է պատերազմի եւ խաղաղության միջանկյալում: Հակամարտող տարածաշրջաններից

ՃԱՆԱՉԵՆՔ ՄԵՐ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑՆԵՐԻՆ Այն կյանքը, որն ապրեց Հայկ Իսկանդարյանը, հավասարազոր էր հայրենասերների մի մեծ խմբի ապրած կյանքի` լի փորձություններով, մեծ պատասխանատվությամբ, քաղաքացիական եւ մարկային խղճի մշտարթուն թելադրանքով, որը նաեւ զերծ էր սնապարծությունից եւ հերոսանալու մարմաջից: Նա մարդկային այն տեսակից էր,

Բարի համբավն արդեն թանկ կապիտալ է: Իսկ այն հեշտությամբ չի տրվում, այն վաստակում են, նրան` արժանանում: Գագիկ Առաքելյանը վաստակել էր այդ համբավը եւ արժանացել մեծ հարգանքի` իր մարդկային նկարագրով, իր աշխատանքով, իր ապրած կյանքով: Ու այդ էր, նաեւ, պատճառը, որ

Կյանքից անժամանակ հեռացավ Գարուշ Ալեքսանյանը, ով ուսուցիչ էր կոչումով, էությամբ, աշխատանքով: Իսկ ուսուցչի մահը կրկնակի մահ է: Այն կրկնակի ծանր է նաեւ այն սերնդի, այն դպրոցի համար, որի թե՛ սանն է եղել, թե՛ ուսուցիչը, թե՛ տնօրենը: Գարուշ Գրիշայի Ալեքսանյանը ծնվել